Verwachting

Het speelt zich af zes-en veertig jaar geleden. Ik was twintig en reed op de fiets door de binnenstad van Groningen. Ik was zenuwachtig, de inmiddels herkenbare zenuwachtigheid voorafgaande aan een tentamen. Het tentamen, historische pedagogiek, was mondeling. De professor die het tentamen af zou nemen was in mijn beleving een opa, een oude man van in de zestig.
Hij imponeerde me en ik wist dat ik wel wat langer had kunnen studeren op dit tentamen. Links en rechts zoefden auto’s en andere fietsen me voorbij en ik vroeg me af of er nog meer mensen op weg waren naar een tentamen. Studeren vond ik leuk, maar de uren vlak voor een tentamen konden me gestolen worden.

          En toen schoot het opeens door met heen: ’Als God voor ons is, wie zal tegen ons zijn’.
Waar die gedachte vandaan kwam weet ik niet maar nog nooit eerder had ik zoiets vlak voor een tentamen bedacht. En het bleef zich maar herhalen in mijn hoofd: ’Als God voor ons is, wie zal tegen ons zijn.’ Toen ik aangekomen was op de plek van bestemming en mijn fiets op slot deed was het nog niet afgelopen: ’Als God voor ons is, wie zal tegen ons zijn.’ Ik wist niet eens waar het precies in de bijbel stond. Een paar maanden eerder was ik zelf een gelovige geworden en echt in de bijbel gaan lezen. Een tekst die zomaar kwam bovendrijven op een alledaags moment was een hele nieuwe ervaring. Ik klom de trappen op naar de professor en nog liet die tekst me niet los.
Toen ik naar binnenstapte wist ik het: De Here God Zelf staat achter mij, Hij wil mij ook door dit tentamen heen helpen. En ik slaagde, hoewel ik nog steeds niet genoeg had geleerd. Het voelde als een knipoog van God en het was voor de eerste keer dat ik – onverwacht- mocht meemaken dat God een Helper wil zijn.

          ‘Verwachting’, schreef ik bovenaan dit stuk. Verwachting is dat wat je denkt of hoopt voor de toekomst, dichtbij of veraf. Mijn verwachting voor dit tentamen was dat ik waarschijnlijk zou zakken. Die verwachting had ik berekend: ik had niet voldoende gestudeerd. Met als gevolg dat ik zou zakken. Soms valt een verwachting gewoon uit te rekenen. Petrus, een van Jezus’ leerlingen, maakte ook mee dat een mens soms hele verkeerde verwachtingen kan hebben. Na een nacht vissen op het meer van Galilea kwam hij teleurgesteld aan wal, er was niks gevangen. Jezus zag die teleurstelling en zei dat hij aan de andere kant moest gaan vissen. Op klaarlichte dag, op een plek waar Petrus nog nooit eerder gevist had. Zijn verwachting zal niet groot geweest zijn. Toch deed hij wat Jezus zei en maakte het wonder van zijn leven mee: zoveel vis dat er nog een boot aan te pas moest komen.

        Verwachtingen: we hebben ze allemaal. Rekenen op een God die voor verrassingen kan zorgen is een keuze die we elke dag opnieuw mogen maken.